ΑΠΙΣΤΙΑ

Σήμερα, που είμαστε ελεύθεροι να ερωτευτούμε και να παντρευτούμε με τη θέλησή μας, διαπιστώνουμε ότι η απιστία παραμένει αμείωτη. Γιατί; 
«Επειδή υπάρχει ο πειρασμός, η επιθυμία για αλλαγή ή η επιθυμία να αποδείξει κανείς στον εαυτό του ότι είναι ελεύθερος. Στη Γαλλία, το 50% των διαζυγίων οφείλεται στην απιστία».

Τι σημαίνει «απιστία», πώς προσδιορίζεται; «Στην ουσία, η απιστία είναι η προδοσία της συμφωνίας που έχουν κάνει μεταξύ τους τα μέλη του ζευγαριού, γι’ αυτό και βιώνεται ως προσωπικό τραύμα. 
Όταν είμαστε άπιστοι, είναι σαν να λέμε στον άλλον: “Δεν είσαι αρκετός για μένα”. Και αυτό είναι πολύ σκληρό.
Η απιστία έχει να κάνει με το ζήτημα της δέσμευσης. Υπάρχουν, όμως, και άλλες μορφές απιστίας: από το να μη χαμογελάς στον σύντροφό σου μέχρι να γίνεσαι επιθετικός απέναντί του.

 Η επιθετικότητα είναι συχνά ένας πολύ σκληρός τρόπος να πεις στον άλλον ότι τον αγαπάς λιγότερο ή ότι δεν τον αγαπάς πια, ότι είσαι μεν σωματικά παρών, αλλά συναισθηματικά απών.
Υπάρχουν ζευγάρια που εξακολουθούν να ζουν μαζί σαν δύο ξένοι στο ίδιο σπίτι. 

Η ηθική απιστία εγκαθιστά ένα είδος σταδιακής αλλεργίας ανάμεσα στο ζευγάρι και οδηγεί συχνά στον χωρισμό». 
Υπάρχει ποτέ πίστη μεταξύ συντρόφων; «Φυσικά.
 Υπάρχουν περίοδοι χάριτος – οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν πάρα πολύ – όπου αυτός που αγαπάμε αποτελεί από μόνος του ένα σύμπαν που ικανοποιεί όλες τις προσδοκίες μας. Αυτός είναι ο ιδανικός έρωτας. 

Στην περίπτωση αυτή, έχεις τόση επιθυμία για τον άλλον, ώστε η ιδέα της απιστίας δεν σου περνάει καν από το μυαλό ή σε αγγίζει τόσο λίγο που δεν έχει σημασία. 
Στη σημερινή ατομικιστική εποχή, υπάρχουν δύο ανταγωνιστικά είδη πίστης: η πίστη στον νόμο (μέχρι τη δεκαετία του ’50, όταν ο νόμος τιμωρούσε τη μοιχεία) και η πίστη στις επιθυμίες και στον εαυτό μας.

Πολλοί είναι άπιστοι απέναντι στους άλλους επειδή προτιμούν να είναι πιστοί στις επιθυμίες τους.
 Είναι, μάλιστα, ικανοί να πουν στον σύντροφό τους “χθες το βράδυ πήγα με κάποιον άλλον, γιατί δεν σε αγαπούσα πια”. Αυτό μπορεί να είναι πολύ τραυματικό για εκείνον που το υφίσταται».

Είναι καλύτερο να παραδέχεται κανείς την απιστία; «Οταν πρόκειται για κάτι ουσιαστικό και θεμελιώδες, πρέπει να το πει. Σε αντίθετη περίπτωση, όμως, πιστεύω ότι είναι καλύτερο να μην το πει. 

Γιατί τότε, όχι μόνο ομολογεί κάτι δυσάρεστο, αλλά πληγώνει τον άλλον με την αλήθεια.
Ένα μικρό ψέμα, όταν η περιπέτεια δεν κρύβει κάτι σοβαρό, μου φαίνεται προτιμητέο. 

Σε αντίθεση με τους παππούδες και τους γονείς μας, το μοντέρνο ζευγάρι ξέρει ότι είναι θνητό, επειδή το μόνο στήριγμά του είναι ο έρωτας. 
Και όταν αυτός φύγει, φεύγει μαζί του και ο λόγος για τον οποίο μένουμε με τον άλλον, αφού ο θεσμός δεν είναι πλέον παρά κάτι τυπικό». 
Γιατί μας έλκει η απιστία; «Διότι κάθε ντουέτο εμπεριέχει τη νοσταλγία ενός τρίο.
 Όταν είμαστε δύο, ονειρευόμαστε τον τρίτο, ο οποίος με την ύπαρξή του θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε στο ζευγάρι ή θα μας συμπαρασύρει σε μια ζωή πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα.

Ακόμη και στα μοντέρνα ζευγάρια, η ζήλια λειτουργεί ως ένα είδος κινητήριας δύναμης, η οποία άλλοτε θρέφει την επιθυμία και άλλοτε σκοτώνει το ζευγάρι με ατέρμονους καβγάδες και σκηνές. 

Δεν έχουμε ξεπεράσει, και πιθανότατα δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ, το παλιό θέατρο του έρωτα, το θέατρο του πάθους.
Απλώς έχουμε μια προσέγγιση πιο άνετη επιφανειακά. Η σκοτεινή, όμως, πλευρά του έρωτα θα συνεχίσει να μας συνοδεύει. Χωρίς αυτή τη σκοτεινή πλευρά, μπορεί να μην υπήρχε ερωτικό πάθος».

Τι είναι ο έρωτας για τους σημερινούς νέους; «Τους νέους τούς απασχολεί το ζήτημα της ειλικρίνειας και αυτό προσθέτει μια πινελιά ακαμψίας στην ερωτική ζωή, η οποία είναι πιο ρευστή. 
Θέλουν να είναι ο εαυτός τους, να λένε αυτό που σκέφτονται και να εκφράζουν τα πραγματικά συναισθήματά τους: “Αυτός είμαι, αυτό θέλω. Δέχεσαι να το μοιραστείς μαζί μου;”. 

Πρόκειται για οντολογική και υπαρξιακή εντιμότητα απέναντι στον εαυτό μας και στον άλλον. Αυτό είναι το μεγαλείο του έρωτα και ο κίνδυνος.
 Το να αγαπάς σημαίνει να θέτεις εαυτόν σε κίνδυνο, προσφέροντάς τον στον άλλον, ο οποίος μπορεί να σε σώσει ή να σε καταστρέψει.
Γι’ αυτό και ο χωρισμός ποτέ δεν είναι ουδέτερος ή ανώδυνος. Όταν σε εγκαταλείπει αυτός που αγαπάς, νιώθεις ολοκληρωτικά κατεστραμμένος, αφού ξαφνικά χάνεις όλα αυτά για τα οποία ζούσες ως τώρα. 

Ο έρωτας έχει μια τραγική διάσταση. Δεν είναι κάτι απλό».
Αξίζει, όμως, να ζει κανείς κάτι τόσο επικίνδυνο; «Αν αξίζει λέει! Και άλλα πράγματα αξίζουν, αλλά αυτό είναι το κύριο μέλημα της εποχής μας. Η ευτυχία στον έρωτα...».

Ωστόσο, ο έρωτας είναι εξαιρετικά σπάνιος; «Ο έρωτας δεν είναι σπάνιος. Σπάνιος είναι ο αμοιβαίος έρωτας και ο έρωτας που διαρκεί. Ο έρωτας υπάρχει, δηλαδή, συχνά ως ιδεώδες, συντελείται, όμως, λιγότερο συχνά». 
Στα έργα σας επανέρχονται διαρκώς τα θέματα του έρωτα, της συμβίωσης, του ζευγαριού. Από πού πηγάζει το μεγάλο ενδιαφέρον σας για αυτά; «Ίσως επειδή δύσκολα συμβιώνω με κάποιον, όπως επίσης δύσκολα ζω μόνος μου. 

Είμαι μοιρασμένος ανάμεσα στον πειρασμό της εργένικης ζωής και της μακροχρόνιας συμβίωσης. Στη ζωή μου έκανα πολλές σχέσεις και διέλυσα άλλες τόσες. 
Και δεν είμαι ο μόνος. Πολλοί άνδρες και πολλές γυναίκες αναζητούν καταφύγιο σε μια σχέση, το οποίο στη συνέχεια μετατρέπεται σε φυλακή».
Καταφύγιο με ποια έννοια; «Με την έννοια μιας κατάστασης που σου προσφέρει ψυχική, ηθική, φυσική και ερωτική άνεση. Έπειτα, όμως, όλο αυτό μετατρέπεται σε τιμωρία. Πολλές φορές, θέλουμε απελπισμένα να ζήσουμε με κάποιον. 

Από τη στιγμή, όμως, που η κοινή ζωή εδραιώνεται με έναν γάμο, για παράδειγμα, συνειδητοποιούμε ότι η άνεση που αναζητούσαμε σκοτώνει τον έρωτα. Πρόκειται για μια διαλεκτική αρκετά συνηθισμένη.

Γιατί πεθαίνει ο έρωτας στη σχέση; «Γιατί ο θρίαμβος του έρωτα, η αναγνώριση της αμοιβαιότητας των αισθημάτων από τους δύο εραστές ή συζύγους μπορεί να γείρει ξαφνικά προς την απώλειά του, όταν αυτός δεν τροφοδοτείται πια από την προσμονή, την ανησυχία, την έγνοια να αρέσουμε στον άλλον, όταν, με λίγα λόγια, το ζευγάρι πέφτει σε μια ρουτίνα».  

    
Όλα εξαρτώνται από εμάς και κατά πόσο θα αφήσουμε να φθαρεί η σχέση και ο γάμος οπότε έρχεται και η απιστία …
Τρόποι αποφυγής και μυστικά κόλπα επανασύνδεσης .